Loop of werk prioriteit

Ik haast mij de trein in. Met een vluchtige blik op mijn horloge start ik mijn laptop op. Ik kijk nog een keer. Mijn glucosewaarde staat doorgestreept. Vast te snelle schommelingen door fietsen, ontbijt of ochtendstress, flitst door mijn hoofd. Ik kijk nog een keer. Waar is mijn mobiel? Ik doorzoek mijn tas, tevergeefs.

In een splitseconde neem ik de beslissing om gewoon door te reizen naar mijn werk en een dagje zonder loop te doen. Vroeger had ik ook geen sensor of insulinepomp. Die jaren heb ik toch ook overleefd. Het fluitje gaat en de trein vertrekt.

Ik probeer net als vroeger mijn lichaam non-stop aan te voelen, maar ik word afgeleid door werktaken. Mijn glucosesensor skills zijn ontoereikend. Pancreasje spelen lukt mij niet meer. Blijkbaar heb ik die vaardigheden onvoldoende gebruikt en zijn ze verdwenen. Een HCL-systeem maakt je echt afhankelijk van technologie. Bij aankomst op werk verzet ik afspraken, zodat ik vervroegd naar huis kan om weer herenigd te worden met mijn mobiel.

De eerste uren zonder sensor en loop gingen best oké met vingerprik en reserve insulinepen. Maar na acht uur zonder loop voelde ik mij ziek, echt ziek. Pas de volgende ochtend kon het loopsysteem weer grip krijgen op mijn glucose en voelde ik mij normaal. Even een dagje zonder loop, bleek toch niet zo’n goed idee. Een volgende keer stel ik andere prioriteiten.

Wat had jij gedaan? Waar ligt jouw prioriteit? Bij de loop, dus was jij direct terug naar huis gegaan en had je eventueel thuis gewerkt? Of bij je werk en was je net als ik gewoon door naar je werk gegaan?