Hypo’s en hypo unawareness: mijn grote vijanden

Het is beslist niet mijn bedoeling om lezers met deze blog schrik aan te jagen, maar ik deel mijn ervaringen met hypo’s zodat anderen  kennis kunnen nemen van vervelende situaties die zich hierbij kunnen voordoen.

Sinds het begin van mijn diabetes, in 2006, is mijn gevoel voor aankomende hypo ’s geleidelijk afgenomen en in 2016 geheel verdwenen. Veel vervelender is het dat bij mij (gelukkig niet zo vaak) de glucose in een soort vrije val terecht kan komen. Mogelijk is dat het gevolg van het gebruik van een hcl-geregelde insulinepomp in combinatie met een sterke verandering van de insulineresistentie én mijn koolhydraatarm dieet. Wie zal het zeggen want toen ik nog volop koolhydraten verorberde en geen pomp had ging het ook al mis.

Feit is dat je hersenen anders (kunnen) gaan reageren op veelvuldig optredende hypo’s en dan minder signalen/voortekenen wijzen op een mogelijke hypo. Als diabeet verkeer je dan volstrekt in het ongewisse.

De langzaam intredende hypo’s herken ik (gelukkig) nog wel goed genoeg. Niet alleen aan de lichamelijke ongemakken zoals “pap in de benen”,  trager reageren, stijve tong, slechter zien, e.d., maar ook omdat mijn telefoon kabaal gaat maken zodra mijn glucose beneden de 4,2 mmol/l zakt. Xdrip+ op mijn telefoon heeft dan al keurig voor mij berekend hoe laat “het bal” echt kan gaan beginnen. De beste remedie voor mij is in dat geval  Carvam Cevitam (natuurlijk niet de suikervrije!!!), classic Cola of sinaasappelsap. Die dranken jagen de glucose snel, maar wel kortdurend, omhoog.

Zodra echter, zoals soms bij mij het geval is, de glucose 1-2 mmol/l in vijf minuten daalt (jawel, er verschijnt dan een dubbele pijl op het scherm!!) dan is het opletten geblazen.

Waarom? Heel simpel, omdat de sensor meet in het weefselvocht en niet in de bloedbaan. De glucosewaarde in het weefselvocht loopt doorgaans pakweg 15 minuten achter bij die in de bloedbaan.  Om die reden heb ik een extra alarm ingesteld in Xdrip+ dat signaleert zodra de glucose met meer dan 0,11 mmol/l/minuut daalt.

Nou, nou, dat is nog onder de 0,6 mmol/l in vijf minuten! Waar maak je je druk om zou je kunnen denken. Het eenvoudige antwoord is dat de daling in de bloedbaan al veel hoger kan zijn door de vertraging bij het meten in weefselvocht.  Jouw hersenen kunnen dan al slechter functioneren door een tekort aan glucose. Als je dan al laag zou zitten, dan is een coma heel dicht in de buurt en zeker geen denkbeeldig gevaar zoals ik een paar weken geleden heb ondervonden.  Eenmaal weer uit coma bleek duidelijk dat  het omgekeerde bij het meten ook van toepassing is. Dexcom gaf LO aan (dat is onder 2.0 mmol/l)  en de vingerprik 5,3 mmol/l.

Als gevolg van die laatste coma heb ik besloten om bij het wisselen van de sensor enkele uren geen activiteiten te ondernemen en de pomp uit te zetten. Beter een hyper dan een coma!