Ik ga op vakantie en neem mee … deel 2

Diabetes type 2, of juist niet? Jawel we gaan op vakantie maar daags ervoor kreeg ik het bericht van mijn huisarts dat ik het voor elkaar had gekregen. Mijn diabetes type 2 is in remissie.

Help! Net voordat we drie weken naar Frankrijk zouden gaan, kwam het bericht dat ik mocht stoppen met de Metformine en een van de tabletjes tegen de hoge bloeddruk ook mocht schrappen. Mooi maar spannend tegelijkertijd want 3 weken Frankrijk is heel iets anders dan mijn dagelijkse routine met de vertrouwde koelkast inhoud en de dagelijkse stappen. Het land waar je niet om een baguette of croissant heen komt en zelfs wijn uit kartonnen pakken heerlijk smaakt.

En ik bedenk me nu, heb ik op deze site nog wel recht van spreken. Een blog van remissionist, nou zo’n vaart zal het niet lopen.

De heenreis had inderdaad wel wat uitdagingen. Wat is het toch dat je bij veel benzinestations geen enkele gezonde keuze hebt. Hamburgers in alle soorten en maten, maar een simpele voorverpakte lunchsalade, vergeet het maar. Ben ik dan zo’n eenling dat de commercie mij helemaal niet ziet staan?

Aangekomen op de plaats van bestemming konden we nog niet terecht bij de grote supermarkt, het was namelijk zondag, eerste pinksterdag. Het is dan dus wat improviseren maar daar is mijn vrouw een ster in geworden. Want ja, die is er ook maar mooi klaar mee. Ik lees weer ergens dat ik iets wel of niet moet eten en zij krijgt het maar letterlijk en figuurlijk ook op haar bord. Wat heb ik haar ongelofelijk lief.

De volgende dag naar een stadje in de buurt waar alle supers in groot formaat aanwezig zijn. En dan is er een nieuwe uitdaging: etiketten lezen maar nu op zijn Frans. En het goede voornemen om voor de vakantie een paar taallessen Frans te volgen kwam er niet van tussen de wandelingen en de nieuwe leefstijl door. Zo’n dertig jaar terug was dit nog wat avontuurlijker maar de telefoon en Google bieden tegenwoordig uitkomst. De boodschappentassen zitten in rap tempo goed vol.

Meegenomen uit Nederland heb ik wel de bloeddrukmeter, een extra glucosesensor en de weegschaal. Heel voorzichtig stapte ik op dag 1 op de weegschaal, wat zou de reis gedaan hebben. Pfieuw, dat viel mij alles mee. De vele uren bewegingsloos op de Autoroute en het ongezonde eten hadden maar tot een minimale schade geleid. 

Wel valt mij iets op, geen van de apps heeft een vakantiestand. Nergens kan ik aangeven dat mijn leefstijl anders is dan als ik aan het werk ben. Het meten van de bloeddruk, ik kan niet aangeven dat ik in de vakantiemodus zit en dus geheel ontspannen ben. Maar ook het leefstijlprogramma gaat ervan uit dat ik de wekker zet om naar mijn zittend werk te gaan. Gek toch? 

De drie weken daarna vielen ook alles mee. Het weer was erg warm waardoor je toch al eerder een lekkere salade pakt en een spiesje van de barbecue. Lichte kost dus zonder veel moeite. Een lekker frisse yoghurt in de ochtend en gedurende de dag veel water. Heel veel water en voornamelijk uit een fles want het leidingwater is niet echt lekker. Van wandelen kwam het niet echt in die hitte maar baantjes zwemmen was een mooi alternatief. Iedere dag steeds wat meer baantjes en je ziet de glucose kelderen in je app. Tussendoor had ik genoeg te lezen, een zeer ontspannen vakantie dus.  

Helaas, veel te snel kwam er een einde aan de drie weken. Maar het waren wel drie weken waar ik heerlijk heb genoten en ook zo nu en dan een wijntje heb gedronken of toch iets van de menukaart koos wat niet helemaal in mijn nieuwe levensstijl paste. Maar ik ben na deze vakantie zelfs iets lichter thuis gekomen dus mijn angst was onterecht. Maar eenmaal thuis waar geen baantjes gezwommen kunnen worden op slipperafstand is het weer even zoeken, even zoeken naar het dagelijkse ritme. Aan de wandel weer en dromen over een volgende vakantie …