De juiste snaar

Het is nu precies 4 maanden geleden dat ik van mijn huisarts te horen kreeg dat ik diabetes type 2 heb. Voor de kenners, mijn HbA1c-waarde was maar liefst 91 mmol/mol (10,5%), vuurrood op het lijstje van het Diabetesfonds. Op zijn zachtst gezegd balen want ik was in het jaar daarvoor flink wat kilo’s kwijtgeraakt. Nog niet genoeg, maar toch hoopte ik de diagnose voor te zijn.

Het drong nog niet helemaal door, dus wat mijn huisarts precies zei weet ik niet meer. Ik moest wel meteen aan de medicatie (Metformine) ,maar ze heeft meerdere keren aangegeven dat ik mogelijk niet voor de rest van mijn leven aan de medicijnen zou moeten. En ze herhaalde dat ik zo goed bezig was en mij hierdoor niet uit het veld moest laten slaan.

Een paar minuten later, beneden in de apotheek, werd ik geholpen door de apotheekster en of het zo moest zijn begon ook zij nog voordat het pillendoosje op de balie lag dat het niet betekende dat ik hier levenslang aan vast zou zitten. Eigenlijk gek toch, voor een apotheek waar het businessmodel gestoeld is op de verkoop van medicatie. Nee, ik kreeg naast de Metformine ook het advies om eens naar het boek "De glucose revolutie” te zoeken.

Beide dames wisten de juiste snaar bij mij te raken. De diagnose was een flinke tegenvaller maar zo makkelijk laat ik mij verd… niet uit het veld slaan. Dus eerst maar eens naar de plaatselijke boekenwinkel en mij het boek cadeau gedaan.

Ik ben een datavreter, en ik wil graag zelf begrijpen hoe iets werkt. Dat geldt bij het aanschaffen van zonnepanelen maar sinds 4 maanden dus ook voor de glucose in mijn lijf. Dus begon ik mijn vingertoppen te prikken tot ze blauw zagen, wat doet de glucosewaarde als ik gegeten heb? En wat doet een flinke wandeling? In december ’24 ben ik overgestapt op een FreeStyle Libre sensor, veel meer data een geen blauwe vingers meer. En de data analyseren met Python (computertaal).

Het aanpassen van mijn leefstijl hielp al snel, het werd een sport om de glucose zo stabiel mogelijk te houden. De volgorde van het eten, het eten van vers onbewerkt voedsel, komkommer op zuur maken, ik was de strijd begonnen. En de apotheek voegde een nieuw boek op mijn leeslijst toe, “Vet belangrijk”. Wat een eyeopener, ik begin te snappen waarom afvallen zo moeilijk is. Een helder verhaal wat je niet alleen aan het denken zet maar waar ik ook weer veel kan gebruiken in mijn dagelijkse leven.

Resultaat, er moeten nog steeds wat kilo’s af naar mijn zin maar de laatste loodjes zijn natuurlijk het zwaarst. En het leven moet wel leuk blijven dus een avondje in ons favoriete restaurant ontzeg ik mij ook niet. Maar de glucose, ja weliswaar de berekende HbA1c waarde van de sensor staat na 67 dagen op 39 mmol/mol (5,7%), mooi in het groen. Over een kleine maand testen ze het in mijn bloed maar ik kan niet wachten op het resultaat.

En mij gaat het dus redelijk makkelijk af, daar prijs ik mij gelukkig mee, dat kan niet iedereen zeggen helaas. Mijn lieve vrouw denkt mee en motiveert me ook iedere dag. En ik had geluk met een huisarts en apotheker die bij mij de juiste snaar wisten te raken.

Lot genoten, het is niet makkelijk maar ik wens jullie allemaal een huisarts, apotheker en POA toe als die van mij! Sorry, mijn lieve vrouw houd ik lekker egoïstisch voor mijzelf.

Wordt vervolgd…