Hoge bloedsuikers & de infuusset

Gisteren toch weer eens een ‘a ha’-momentje. Door ‘onhandig’ eten (fastfood, taart, uit eten) waar we geen exacte KH-berekeningen konden doen, had mijn zoon weer eens een paar lange periodes dat hij rond de 12 bleef hangen. Eigenlijk zo’n 4-5 uur bijelkaar.

Het leek CamAPS maar niet te lukken om hem omlaag te krijgen, ook al gebruikten we de hele middag boost-modus. Uiteindelijk had zoonlief het zo gehad dat ik de telefoon even heb overgenomen en met kleine correcties zijn bloed weer redelijk goed heb gekregen.

Dus heb ik natuurlijk weer de hele avond zitten denken: moeten de factoren worden aangepast, is-ie misschien ziek, moeten we dingen anders instellen... En toen, rond een uur of 11, ging er eindelijk een lampje bij ons branden: hij had al 3 dagen dezelfde infuusset.

De pomp had in de middag ook al even een foutmelding gegeven, iets met een elektrische storing, die we gefixt hebben door de insuline te vervangen (was bijna op). Geen enkele link gelegd met dat de infuusset doorgaans op hetzelfde moment vervangen moet worden. Duh. Duh. Duh.

Anyway, nadat we het boeltje hadden vervangen, dook zijn BG binnen een half uur terug in range. En dat is de hele nacht zo gebleven.

Dus… Moraal van het verhaal: niet alleen KH-berekeningen, factoren en algoritmes beïnvloeden de bloedsuiker en het gemoed van mijn stoere zoon. We moeten ook rekening blijven houden met de grootste onhandigheden van een insulinepomp: de plek van het infuus en het op tijd vervangen van de infuusset.

Na gisteren denk ik wel: als er iets is wat ‘m van de insulinepomp af gaat krijgen, dan is het wel dat gehannes met infuusset en slangetje. Hopelijk wordt het snel routine voor hem, want zelf prikken vond-ie ook niet zo’n feest. Maar dat is hij inmiddels vast al weer een beetje vergeten.